Jonge kinderen janken als de beste. 

 Zij gebruiken hun stem op alle mogelijke manieren om duidelijk te maken wat ze nodig hebben of waar ze last van hebben. 
Tegelijkertijd krijgen ze van volwassenen voortdurend te horen dat ze stil(ler) moeten zijn of een fopspeen om het huilen te sussen. 
 
Terwijl we als volwassenen misschien net zo intens zouden willen reageren op gebeurtenissen in ons leven als kinderen doen. Niet eindeloos praten over wat dwars zit of moeilijk is, maar er geluid aan geven. Dat zou veel meer verlichting kunnen geven dan tientallen gesprekken. 
 
In de workshopreeks Peutergeleuter dienen kinderen tot 4 jaar als spiegel voor hun ouders. Wat voor geluiden maakt jouw kind eigenlijk en waarom? Wat doen de geluiden van je kind met jou? Wanneer heb je de neiging om het gejank van je kind te sussen? Kun je er ook met nieuwsgierigheid naar luisteren? Hoe zou het zijn als je zelf de klanken van je kind nabootst? Welke geluiden vind je fijn om te maken?