WINDSTILTE

Op de fiets
Schrijf ik
In mijn hoofd
Eindeloos
Veel gedichten

Maar zodra ik
Binnen zit
Een pen vind
Is het in mijn hoofd
Windstil

Kruipt mijn lichaam in elkaar
Als een stapel houten blokken
Vastgelijmd
Niet meer te verplaatsen
Als een bevroren blokkendoos

Maar mijn lichaam wil
Uit zijn voegen barsten
Bewegen
Dit kan niet zijn
Waar ik in zit

Geef me de gedichten
Die het ruisen van de wind
Me influistert op de fiets
Laat me in de stilstand
De vederlichtheid voelen
Van beweging

Maar er is niets dan

Windstilte

 

@anouk josephina | najaar 2018