Foto: Anouk Wubs Photography

Deze maand bestaat Bureau Brinkman 10 jaar. Dat zou ik groots kunnen vieren, maar de titel hierboven verraadt het al: ik neem dit jaar afscheid van Bureau Brinkman. Het jasje, de naam, de inhoud, het past me allemaal niet meer. In 2019 is het tijd om met de Pippi Langkous in mij flink de boel op stelten te zetten.

Waar je mee omgaat word je mee besmet, zeggen ze. Boven het bureau van mijn buurvrouw Ingrid Philomeen hangt dag-in-dag-uit deze stralende foto van haar heldin Pippi. En ook tijdens de workshop Laat je dromen vrij! die ik afgelopen jaar volgde bij Kirstens Punt was Pippi groots geprojecteerd op de muur, staand bovenop haar paard.

Schrijven en schilderen

Toen ik tien jaar geleden begon met Bureau Brinkman was het de bedoeling om onder de naam Atelier Anouk naast mijn schrijfwerk in opdracht te gaan schilderen. In de praktijk heb ik misschien drie schilderijen gemaakt. Mijn schrijf- en redactiewerk floreerde daarentegen flink. Ik bouwde in no-time meer dan voldoende opdrachtgevers op en heb in die tien jaar nooit zonder werk gezeten, me verder kunnen specialiseren in de gezondheidszorg en ben een betere en creatievere schrijver geworden – mede dankzij het vele eindredactiewerk dat ik heb gedaan.

Meer zijn dan spreekbuis

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Met mijn kennismaking met stembevrijding, het idee voor de Jankfabriek en een inmiddels uit-de-kluiten-gewassen project Gorgeous Grey, wordt mijn creatieve binnenwereld eindelijk weer gevoed op een manier die ik lange tijd was kwijtgeraakt. Niet voor niets roepen collega-journalisten wel eens gekscherend tegen elkaar: ‘Had ik maar een vak geleerd!’ Het is tijd dat ik meer ga doen dan alleen in opdracht ‘stukjes schrijven’ en als spreekbuis fungeren voor anderen. Ik wil het hele spectrum aan talenten in mij naar buiten laten komen en mijn persoonlijke waarden moet ik terug kunnen zien in het werk dat ik doe.

Weer in loondienst

Dat heb ik deels al gevonden in een nieuwe baan – ja, echt, in loondienst, who knew!? Sinds november ben ik verantwoordelijk voor de communicatie en PR bij de Depressie Vereniging, een kleine, maar groeiende landelijke patiëntenvereniging. Gevestigd in het Huis voor de Gezondheid, samen met organisaties als Samen Sterk Zonder Stigma en MIND, ben ik razend enthousiast om de in- en externe communicatie van deze organisatie een boost te geven. Omdat ik achter hun boodschap sta en geloof dat er nog flink aan de weg te timmeren valt als het aankomt op openheid over psychische kwetsbaarheid. Daar wil ik als journalist wel de symbolische oversteek naar ‘de overkant’ voor maken.

Creatieve ‘echte’ ondernemer

Een tijdje terug heb ik gezegd dat ik een ‘echte’ zelfstandig ondernemer wil zijn. Niet meer de dienstverlenende zzp’er, maar een creatieve ondernemer die risico’s durft te nemen, zichtbaar is en het verschil maakt. Met Gorgeous Grey doe ik samen met Marcella stijlinspirator al een bescheiden gooi naar dat voornemen. Het is een project waarin mijn ervaring als journalist, organisatietalent, maar ook mijn affiniteit met kunst als een prachtige eenheid samenkomt.

Kunstzinnige rebel

Het grote verschil met tien jaar geleden is dat ik mijzelf niet meer in verschillende onderdelen scheid. Dat ik projecten en opdrachten kies waarin alle aspecten van mijzelf terug kunnen en mogen komen. Als 24-jarige vakbladjournalist wekelijks aan tafel schuiven bij hoogleraren medisch specialisten heeft me een bak kennis en ervaring, plus een groot netwerk meegegeven, maar het was niet per se de omgeving waar ik de kunstzinnige, rebelse kant in mij kon laten floreren.

Nieuwe start

Het voelt als een voorrecht dat ik op mijn 36ste genoeg levenservaring en soulsearching heb gedaan om de tijd van Bureau Brinkman achter mij te laten en een nieuwe start te maken. Een start die ik in 2019 zeker niet onopgemerkt voorbij laat gaan.