Drie jaar geleden verdween ik van Facebook. Ik was klaar met tijdlijnen die niet lieten zien wat ik wilde zien, hoeveel vinkjes ik ook aan en uit zette. Klaar met eindeloos klikken op linkjes waardoor ik aan het einde van de avond geen idee had hoe ik ergens bingewatchend in een uithoek van internet was beland. Klaar met foto-albums doorbladeren van volstrekt vreemden met een ogenschijnlijk veel spannender en leuker leven dan ik. En vooral klaar met staren naar een telefoonscherm waardoor ik naderhand altijd met een leeg en gespannen gevoel achterbleef.
Heerlijk zonder Facebook
Het was heerlijk om Facebookloos te zijn. Ik kan het iedereen aanraden. Zeker toen ik Instagram nog niet veel gebruikte had ik zeeën van tijd over. Fijn ook om in gesprekken met mensen nooit meer te hoeven zeggen (of denken): ‘Ja, dat zag ik al op Facebook.’ Ik miste ook niet het zijdelings volgen van mensen uit mijn verleden van wie ik het leuk vond om te weten wat ze tegenwoordig uitspookten. Bijna twee jaar lang was ik verlost van een verslaving die zich ongemerkt van mij meester had gemaakt.
‘Het was heerlijk om Facebookloos te zijn. Ik kan het iedereen aanraden’
Undercover account
Totdat ik begon met de jaartraining bij de Vrouwenkrachtacademie.Onderdeel van de training was een besloten Facebookgroep waar we door het jaar heen onze ervaringen met elkaar konden delen. Eerst hield ik de boot af, maar uiteindelijk besloot ik toch aan te sluiten. Met een ‘undercover’ account ging ik terug op Facebook. Ik gebruikte geen foto en niet mijn volledige naam en ik maakte mijn account aan met een ander mailadres dan voorheen zodat Facebook me niet als suggestie zou aandienen bij vrienden.
Gelijkgestemden vinden
Via de jaartraining en workshops die ik volgde, kwam ik ook bij andere besloten Facebook-groepen terecht. Ik ontdekte een andere kant van Facebook. De kant waar je met onbekenden en gelijkgestemden een veilige plek hebt om vragen te stellen, persoonlijke verhalen te delen en hulp te vragen in situaties waar je misschien niet altijd directe vrienden en familie mee wil belasten. Ik trof er betrokken, lieve mensen met wie ik na een Facebook-ontmoeting ‘echte’ koffie ging drinken of van wie ik spontaan telefonisch advies kreeg naar aanleiding van een oproepje dat ik had geplaatst.
Creatieve talenten verbinden
Tegen het einde van mijn jaartraining aan de Vrouwenkrachtacademie rees de vraag: wat doe ik met mijn Facebookprofiel? Een van de belangrijkste doelen die ik aan het begin van de jaartraining had gesteld was het verbinden van mijn creatieve talenten met mijn werk. Voor mijn gevoel hield ik mijn mooiste en grootste creatieve uitingen zoals illustreren, gedichten en verhalen schrijven en zingen grotendeels verborgen voor de buitenwereld. En al helemaal voor mijn zakelijke klanten van Bureau Brinkman.
Ik maakte de afgelopen jaren heel veel illustraties, maar ik voel een enorme drempel om er iets mee in mijn werk te doen.
Groeiende plannen
Door het jaar heen ontstonden allerlei ideeën die gaandeweg steeds concreter werden. Tamara Beekmans, coach en oprichter van de Vrouwenkrachtacademie, zag die ideeën groeien en wist in het laatste coachingsgesprek heel duidelijk te maken dat voor al mijn plannen één belangrijk element noodzakelijk was, namelijk zichtbaarheid. Als ik niet wilde dat mijn ideeën een stille dood zouden sterven, dan moest ik mijzelf aan de buitenwereld gaan tonen. Ik wist dat ze gelijk had.
Nieuw leven inblazen
En zo besloot ik mijn undercover Facebook-account nieuw leven in te blazen. Nog steeds kan ik me kapot ergeren aan alle meldingen, aan berichten die ik had willen zien maar niet op mijn tijdlijn staan en de veelheid aan informatie die mijn brein moet verwerken als ik zit te scrollen. Dan heb ik het nog niet eens over de dubieuze keuzes die Facebook als bedrijf maakt. Los van dat alles kan ik Facebook weer zien zoals het ooit is bedoeld: een plek die mensen met elkaar verbindt.
Workshop Mij Niet Gezien
Dé plek ook waar ik – nog steeds websiteloos – mijn workshops en activiteiten van de Jankfabriek aankondig. Zo geef ik op zondag 8 april een introductieworkshop stembevrijding in De Danswerkplaats met de titel Mij Niet Gezien. Die gaat over, je raadt het al… zichtbaarheid. Want ik hoorde het al die vrouwen een voor een zeggen tijdens de afsluitingsceremonie van de jaartraining. ‘Ik weet wat ik wil, maar hoe laat ik mezelf zien?’ En niet alleen de vrouwen die ik tijdens de training ontmoette. Overal om mij heen zie ik de worsteling met het verlangen om gezien te worden en de angst voor afwijzing op datgene wat je echt het allerliefste doet. En dat is nou precies waar stembevrijding over gaat. Over jezelf in alle eerlijkheid aan de buitenwereld laten zien. Zoals het op dit moment voelt. Nieuwsgierig? Meer informatie over de workshop Mij Niet Gezien vind je op, ja, Facebook dus.Maar je kunt me ook mailen op anouk(@)dejankfabriek.nl.
